Reverse culture shock

Би зүгээр үнэнээ л хэлье тэгэх үү. Та нар намайг эх орноо мууллаа гээд яавал ч яа.  Хэлэхгүй бол болохгүй нь ээ.
БИД НАР ЧИНЬ УТАА ШОРООН ДУНДАА УУРЛАНХАН УРАЛЦАНХАН Л АМЬДАРДАГ ЮМ БАЙНА.
Ганц өгүүлбэрээр илэрхийлэхэд ийм л байна даа. Гадаадад хэр удаан амьдарснаасаа шалтгаалаад монголд ирсэн хүмүүс reverse culture shock-оосоо хэдэн сараас бүр хэдэн жилээр хүртэл гардаггүй гэж нэг газраас уншлаа. Би ч бас яахав том хүн учир ойлгоно, хүүхдүүд л хэцүү юм даа. Онгоцны буудлаас эхлээд л шоконд орсон юмнууд гэвэл
-Утаа утаа гайхамшигт утаа хамар нармай хорсгоод л аймшигтай мэдэгдэж байна лээ. Манайх ямар анх удаа ингэж хүйтэн өвөл болж үзэж байгаа газар биш, угаасаа л хүйтэн байсан байх ч болно, дэлхийн хамгийн хүйтэн нийслэл гээд хүлээн зөвшөөрөгдчихсөн байна цаана чинь. Тэгээд ямар 10 сая хүн гал түлээд байгаа биш, ганц сая хүнтэй хотыг өвөлд нь утаагүй дулаан өвөлжүүлчих технологи бүр бодоод бодоод олддоггүй л юм байх даа. Япон Герман эд нар манай газар нутаг дээр бидний оронд байсан бол аль хэдийн тэр чигээрээ халдаг хот байгуулчихсан байгаа даа гудамж талбай хана туурга нь хүртэл халдаг.
-Зам дээр шүргэлцсэн 2 машины жолооч нар заамдалцаад зодолдох гэж байв. Хүмүүсийн харьцаа бол зодчихно шүү л гээд байх юмаа. Дэлгүүрт худалдагчаар нь гуйлгаж юм авдаг байсан бол ирээд монгол дэлгүүрээс худалдагчийг нь гуйж байж юм авах жишээтэй. Хүн орж гарахад "тавтай морил, баярлалаа" гээд хэлэхээ байг ээ байг. Ядаж зарж байгаа юмаа аятайхан тайлбарлаад өгдөг нэг ч худалдагч үзсэнгүй. Үзээ ч гүй л дээ угаасаа, үзэх ч гүй юм шиг байна дөө миний нас лав хүрэхгүй шинжтэй. 
-Байрны гадаа иртэл нохойгоо салхилуулж байсан 8,9 насны хүү хөөрхөн гөлгөө уяагаар нь шууд аймшигтайгаар ороолгоод байх юм. Охин хүү бид 3 бондгос хийтлээ цочив. Манай хүү бүр сэтгэл нь өвдчихсөн "Наад гөлгөө зодоод байх юм бол надад өгчих гээд хэлчих үү ээжээ" гээд.
-Машинтай явж байхдаа бөглөрөөд зогсож байтал хажууд зогсож байсан том автобусны кондуктор нь хогийн саваа барьчихсан автобуснаасаа бууж ирснээ шууд замын хажууд хогоо сархийтэл нь асгачихаад автобус руугаа орчихов. Хотын төвд сансрын тунель доор шүү дээ. Манай 2 хүүхдийн ам нь зүгээр л ангайгаастай нүд нь духан дээрээ.
-Замын бөглөрөл бол Гиннесийн номонд ч орохоор болжээ. Намайг явж байхад 170,000 машинтай гэж байсан ирсэн чинь 370,000 болчихсон байна шүү дээ. Машингүй байх ямар ч арга алга. Нийтийн тээвэр сайн хөгжөөгүй, бүх юм нь энд тэнд армаг тармаг байрлалтай, бас маш хүйтэн хэцүү цаг агаартай болохоор машингүй байх хэцүү юм, гэхдээ бас өдөржин бөглөрч таглараад 2хон ажил амжуулах ч бас хэцүү юм.
-Замын хажуугаар явган хүний зам гэж бараг юу ч байхгүй, алхах ямар ч боломжгүй, яг дайны зориулалтаар окоп ухаад хаячихсан аятай сэндийчээд хаячдаг яг хэвээрээ. Тэгээд шороо нь улаанаараа эргээд л. Бүх юманд шар өнгөтэй шороо түрхчихээд байгаа юм шиг л харагдаад байх юм. Хаашаа л харна шав шар шороо. Ойлгож байна л даа, угаасаа байгалийн тогтоц цаг агаар нь ийм хуурай гээд мэдэж л байна. Харин ч тийм учраас хотдоо ногоон байгууламж усан оргилуур гэх мэт агаарыг чийглэж зөөллөж байх юм маш ихээр байгуулах ёстой л баймаар юм.
-Хамгийн сүүлд хэлэхэд юмны үнэ аймшигтай нэмэгдчихжээ. Бүр аймшигтай. Урьд нь 10,000 төгрөгөөр 4 ширхэг юм авчихдаг байсан бол одоо 2 ширхэг юм авч хүрэхгүй болсон байна. Номин ороод 3 уут идэж уух юм авсан чинь тооцоо 118,000 болоод нүд орой дээрээ гарлаа. Японоос ч үнэтэй байнаа хүнсний барааны үнэ. 
За мэдэхгүй сэтгэл санаа маш их хямарч байна. Ийм газар амьдарч байсан билүү гэж бодлоо. Цаг агаараас авахуулаад бидний бүтээсэн хот бидний бүтээсэн нийгэм амьдрахад их хэцүү юм. Яагаад өөрсөддөө улам хэцүү орчин үүсгээд байдаг юм бүү мэдээ. Хийх юм асар их байна.