Сургууль, ажил гэх мэт

Хүүхдүүдийн сургуулийн асуудлыг шийдээд одоо өөртөө ажил хайх асуудал руугаа орж байна.
Сургууль
Япон явахын өмнө хүү гэрийн урд талын улсын цэцэрлэгт, охин ажил явах зам дагуу нэг жижгэвтэр хувийн сургуульд явдаг байсан болохоор өглөө гараад л хүүгээ оруулчихаад цаашаа алхаад охиноо оруулчихаад ажил руугаа алхаад орчихдог байлаа. Нөхөр заримдаа хүргэж өгвөл өгнө оройд авбал авна, завгүй үед нь нэг их түүртэхгүй тэгээд өөрөө зохицуулчихдаг байлаа. Японд яахав дээ хүүхдүүд гэртээ хамгийн ойр улсын сургуульд автоматаар хуваарилагдаад явдаг, сургууль хайх гэдэг ойлголт байдаггүй, хүүхдүүд ч өглөө оройд өөрсдөө гүйгээд явчихдаг, хачин сайхан санаа амар байж дээ. Одоо тэгсэн охин ч яахав хуучин сургуульдаа үргэлжлүүлээд орчихсон, харин хүү маань монгол сургуульд 1-р ангид орох гэсэн чинь сургууль олдоггүй юм даа. Эгчийнх нь сургууль нь 1р ангид орон тоо байхгүй, хүүхдийн тоо илүүдээд байна гээд авдаггүй. Улсын сургуульд өгөх гэхээр өдөр 12 гээд тарчихна, тэгэхээр хэн авч хэн харж байх юм гэдэг асар том асуудал гарч ирээд болдоггүй. Өөр хувийн сургуулиудад өгөх гэсэн чинь байр сав нь тиймхэн, байрлал нь хол, үнэ ханш нь аймшигтай гэх мэт. Тэгэж тэгэж гэрийн ойр нэг жижигхээн сургуульд түр л өгч байгаа. Орой 5 хүртэл хараад өгдөг юм байна. Эгчийнх нь сургуульд орон тоо гарвал хамгийн түрүүнд над руу ярина гэсэн. Монголд төрөлт ихсээд хүүхэд сургах цэцэрлэг сургууль хүрэлцэхээ байсан гэнээ. Ингээд одоо өглөөд сонин сонин байрлалтай газрууд руу хүүхдүүдээ хүргэж өгөх сонин маршруттай болчихлоо. Өглөөд хүйтэн, бас явган хүний зам гэж там болохоор алхаж явах ямар ч аргагүй заавал машинаар хүргэж өгнө, бас тэгээд зам нь таг бөглөрнө, сургуулийн ойролцоо машин тавих газар олдохгүй гэх мэт өглөө бүр бөөн стресс болж байна даа.
За ажил
Би явахдаа урьдны ажлаасаа бүрмөсөн гараад баяртай гээд явсан болохоор /угаасаа тэгэж явах ёстой/ ирээд хуучин ажилдаа эргээд орно гэсэн ойлголт байхгүй. Тэгээд одоо сонин харсан шигээ л ажил хайгаад сууж байна. Хүмүүс намайг төрийн байгууллагад /яам тамгын газар, эсвэл мэргэжлийн хяналт гэх мэт хэрэгжүүлэгч агентлаг/ ажилд орохгүй юмуу гээд байх юм. Тийм газрын цалинг нь сонсонгуутаа ухаан алдах гээд байх юм. Над шиг цалингаараа амьдардаг хүн сард тиймхэн цалингаар бол яасан ч амьдарч чадахгүй. Одоо тэгээд ийм өндөр өртөгтэй газар сайн цалинтай ажилд л орохгүй бол хэцүүдэх юм байна даа. Сонин дээр сайхан сайхан ажлын зарууд байна байна. Даанч нэг бол миний мэргэжил таарахгүй, нэг бол уул уурхайн компанид хөдөө ажиллах л болчихоод байна. Тэгээд надад таарах ажлын зар гарахыг хүлээгээд л сууж байх шив дээ үндсэндээ.
Гадагшаа гарахаас дургүй хүрээд байна. 2 жил японд өмсөхөд зүв зүгээр байсан гуталнууд 2хон долоо хоног өмсөөд л цул шороо тоос болоод халцарч малцраад хүн аймаар хуучин гутал шиг болдог байна шд. Нэг гарахаар л 100,000 төгрөг элбэг үрэгдчихээд байх юм. Би ямар ажил хийж цалингаа хурааж байгаад ирсэн биш надад үнэндээ мөнгө алга. Байсгээд л нөхрөөс нэг хэдэн зуу мянган төгрөг авна өнөөх нь 3 ч хонохгүй дуусах гээд байх юм. Өчигдөр нэг найзтайгаа уулзах гээд Chingis haan irish pub руу орсон чинь нэг хоол 30,000 төгрөг гэнээ, өө за найз нь төлж дийлэхгүй гаръяа л гэлээ. Зүгээр нэг кафе гуанзны хоолнууд хамгийн хямд нь 10,000 төгрөг болчихсон байна. Өчигдөр хажуу талын дэлгүүр лүүгээ ороод талх сүү ганц годгор хиам энээ тэрээхэн авсан чинь 20,000 төгрөг хүрдэггүй юм даа. Мэл гайхаад bill-ээ авч харж тоолж байж итгэлээ шд. Хиам чинь кг нь 14,000 болчихсон юм байна шдээ.
За ирээд хамгийн сайхан юм гэвэл мах идэх л байна даа. Манай мах төмс эд нар чинь ямар сайхан амттай гээч. Бас чанасан халуун аарц байна. Хонь үхрийн мах аваад ямар ч амтлагч хийхгүй зүгээр сайхан хоол хийгээд идэхэд үнэн сайхан шөл гарч байнаа. Одоо чацарганы ориг шүүс олж авна даа. Ориг гээд онцлоод байгааг минь ойлгож байгаа биз дээ. Дэлгүүрийн хужаа сиропоор найруулсан биш, монголд тарьсан чацарганыг шахаад гаргасан шүүс.
Хуучин ажлынхантайгаа, ах дүү, найз нөхөдтэйгээ уулзаж сонин сайхан ярьж диплом энэ тэрээ үзүүлсэн шигээ өнгөрсөн долоо хоног сайхан л өнгөрлөө.