Monday, November 28, 2011

Температурт хууртах нь

Энд цаг агаар өдөртөө +15 хэм гэж зааж байгаа юм. Гэхдээ өглөө оройдоо их жиндүү болчихож. Эхлээд өглөө гарахдаа цаг агаарын мэдээ харснаа өө нэмэх 15 гэж байна шүү дээ гээд дан жинс курткатай үсэрч гарч яваад хөлдөж үхэх шахдаг байснаа одоо ноосон малгай бээлий дотуур трико давхар оймс өмсдөг болоод байна. Гэхдээ Токиод харьцангуй дулаан юм билээ манай эндэхээс. Зузаан хувцастайгаа Токио орохоор ноолууран ороолт хүзүү хөлөргөөд байх юм. 
Япончууд хүүхдээ багаас нь чийрэг болгодог юмуу нялх бага хүүхдүүдийнхээ хөлийг нь нүцгэн эсвэл дан оймстой явж байдаг юм. Сургуулийн хүүхдүүд нь дан малгайтай цамцтай урт түрийтэй оймс өмсөөд шорт юбкатай гуя шилбээ гялалзуулаад л явж байх. Тэгэхэд хажууд нь охин бид хоёр хөлдлөө хөлдлөө гэчихсэн хавар намрын зузаан курткатай явж байх. 
Бас эндэхийн байшингууд нь тогоо хэмнэдэг юмуу болж өгвөл халаагчаа ажиллуулахгүй гаднах доторх хоёр градус нь бараг адилхан байх юмаа. Би лаб-даа хөлдөж үхэх гээд бүүр жиндээд болж өгөхгүй болохоор халуун кофе барьчихсан гараа дулаацуулаад явж байсан чинь манай нэг багш тааралдаад "Чи даараад байгаа юмуу?" гэнээ. Тийм, аймаар даараад байна гэсэн чинь харин "But you came from -30C. Why are you feeling cold in here?" гэнээ. Хичнээн уур хүрэв ээ. "Манайд гадаа хэдэн градус ч байсан байшин дотор тогтмол нэмэх 25 байдаг. Тэгсэн танай энд чинь гадна дотнох градус нь адилхан байгаад байна шүү дээ. Би тэгэхээр гадуур хувцастайгаа дугуй унаж л лаб дотроо явахгүй бол даараад байна" гэсэн чинь аан тийм үү гэв. 
Эндэхийн нэмэх 15 градус манай нэмэх 15 градус хоёр чинь шаал өөр юм билээ. 

Үргэлжлэл

Та бүхэндээ ийм дэмий балай муу мэдээ бичсэндээ эхлээд машид гэмшиж буйгаа илэрхийлээд хүлцэл өчиж байгааг минь хүлээж аваарай. Одоо нэгэнт эхлүүлчихсэн болохоор дуусгая даа. 

Mac-iin heliig yaj solidgiig medeh hun n heleed uguuch

Gertee ooriin laptop deeree duraaraa durgij dund chumguuruu jirgej baigaad lab deer ireheer shaal tanihgui zus uzesnees tsaashgui MAC Pro geed nuhur muuhai haraad baij baih yumaa. English deer bolohoor ajildaa l ashiglahaas oor zuilgui. Ug n blogtoo jaahan zavaaraa gants 2 post nemchihmeer bdag, getel ene buh function n tes oor mac deer text bichih heliig n solij chaddaggui ee.
Mac heregledeg humuus yaj mongol fontoor bichihiig zaagaad uguuch comment-oor. Tegvel neg zavandaa umnuh post-oo duusgachihmaar baih yum. 

Friday, November 25, 2011

Гэнэтхэн эмнэлэгт хэвтэв

Юуны өмнө ойрд миний хоолны дуршил өөрчлөгдөөд урьд нь идэж байсан япон хоолнуудаа идэх нь байтугай нэг нүдээрээ ч харахаа байсан тухай бичиж байсныг минь санаж байна уу.

Thursday, November 24, 2011

Зөндөө юм болж өнгөрлөө

Ганцхан долоо хоногийн дотор маш их юм болж өнгөрлөө. ТВ авсан 7 хоногийн дараа хүргэж өгнө гэж байна гээд түрүүн бичиж байсан даа. 7 хоног ч өнгөрч ТВ маань ч ирсэн, гэхдээ энэ хооронд их олон үйл явдал боллоо. 

Monday, November 14, 2011

Сонин сайхан

Манай гэрийнхэн ирчихсэн би гэдэг хүн баярласандаа бархирмаар л байна шүү. Би тэднийгээ орхиж яваад бүтэн сар болчихсон байх юм. Тэгээд тэд маань ирээд аль хэзээний 10 хоночихсон байх юм. Энэ цаг хугацаа нээрээ арай дэндүү хурдан өнгөрөөд байна уу даа. 

Thursday, November 3, 2011

Хөгжилтэй явдлууд

Хөгтэй хөгтэй явдал болох юмаа. Тэр болгонд инээд хүрээд бичье дээ гэж бодож байсан ч амжихгүй түрүүчээс нь мартаад байх юм. 
Нэг удаа шуудан орох хэрэг гараад олдоггүй ээ өнөөхөө, туторын зурж өгсөн зургийг нь хараад л алхаад байсан чинь биш юмаа. Аргаа бараад гудамжаар явж байсан ахлах сургуулийн 2 хүү явж байхаар нь нэг муу юм японоор "Шуудан хаана байнаа?" гээд асуулаа. Япончууд хүн юм асуухаар их хөөрхөөн заавал туслах гэж үзнэ. Өөрөө мэдэхгүй байсан ч хүнээс асуугаад ч болсон ямар ч байсан туслах гээд үзнэ шүү дээ. Өнөө 2 хүү чинь бие биен рүүгээ хараад л эрүүгээ илээд л бодоод л хоорондоо яриад л байснаа гэнэтхэн нэг нь нэг юм хэлээд хоёулаа нүд нь сэргээд явчихлаа. Тэгснээ намайг эндээ хүлээж бай гэж дохио зангаагаар үлдээгээд хоёулаа булан тойроод гүйлдээд явчихлаа. Тун удалгүй булангийн цаанаас цухуйгаад намайг нааш ир гээд баяртай нь аргагүй даллацгааж байна. Булан тойроод яваад очсон чинь Seven Eleven хүнсний дэлгүүрийн гадаах улаан шуудангийн төмөр хайрцагны хоёр талд бахархалтай нь аргагүй зогсчихсон заацгааж байлаа. Хэхэхэ, миний бүр инээд хүрээд "Аригато гозаймас" гэж хэлээд гараараа биш байна гэж дохичихоод цаашаа явсан даа. Би гэж хэл усгүй амьтан л буруу ойлгуулсан юм шиг байгаан.
Анх дэлгүүр ороод гурил хайгаад олдоггүй ээ. Гурил зуурч хоол хийж идэх гэж байгаа санаатай юм. Тэгсэн сайхан гар гурил гэдэг үгээ ч мэдэхгүй. За тэгээд бусад юмаа авчихаад өнөө гурилаа хайгаад байж болох тасгуудаар нь яваад яваад олдоггүй ээ. Бас л хүнээс асуух санаатай ийш тийшээ харсан чинь нэг хүүхэн явж байнаа зүгээр худалдан авагч. Очоод англиар ярьдаг уу гэсэн чинь толгой сэгсэрч байна. Англиар ярьдаг хүн энэ дэлгүүр дотроос олдохгүй нь ойлгомжтой болохоор өнөө хүүхэнтэйгээ зууралдахаар шийдлээ. Тэгээд би "Сумимасен" гэж байгаад л татаатунгаадлаа даа /ингэхэд энэ үг хаанаас гарч ирлээ нэг нэвтрүүлэг байсан билүү?/ Төмпөнд гурил хийгээд усаар зуураад тэгснээ бодлоо эд нарын гурилаар хийдэг юм чинь аан банш идээд байдаг билүү гэж бодоод өнөө зуурсан гурилаараа банш чимхээд байгаа дүр үзүүлээд л жинхэнэ дуугүй жүжиг шиг юм боллоо. Тэгээд хамгийн сүүлд нь "Доко дэсүка?" гээд хэлчихэж байгаа юм.  Тэгээд 2-3 удаа дахин дахин үзүүлж байтал ашгүй өнөө хүүхэн ойлгоод "Аан" гээд л явчихлаа шүү. Тэгснээ тэрэгтэй юмаа орхичихоод л намайг дагуулаад гүйчихлээ дэлгүүр дотуур. Би ч баярлаад л ашгүй нэг юм гурилаа олох нь гээд явж байсан чинь нэг л бишээ задгай хөргөгчнүүд чиглээд явчихлаа. Өнөө хүүхэн маань гүйж очоод л нэг пакетласан бэлэн банш аваад ирлээ. Эдний дэлгүүрт байдаг шдээ нэг тийм хужаа банш бууз шиг дотроо есөн шидийн юмаар хийсэн бэлэн болгоод пакетлачихсан. Хэхэхэ одоо яахав дээ, миний л буруу юм чинь. Би банш хийж л үзүүлсэн юм чинь надад банш л зааж өгнө биз дээ. Баахан цагийг нь үрж бас тээр тэнд тэргээ орхичохоод намайг дэлгүүрийн энэ мухар хүртэл зааж авчирч байгаа сайхан сэтгэлийг нь бодоод хайсан юмаа олсон дүр үзүүлээд "Маш их баярлалаа" гэж хэлсэн. 
Япончууд үнэхээр тусархүү шүү. Бас далимд нь нэг жишээ хэлчихье. Нэг удаа Акихабара явах хэрэгтэй болоод тутор завгүй гээд ганцаараа явав. Нэг буудал дээр вагоноо сольж суух ёстой байлаа. Хүлээгээд зогсож байтал туторын хэлж өгснөөс шаал өөр нэртэй вагон ирнэ гээд самбар дээр гараад байх юм. Энэ нь тэгээд өнөө миний зорьсон буудал хүрэх үү ядаж байхад рапид гэчихсэн тэгэхээр тэр буудал дээр зогсох юмуу үгүй юмуу гээд түмэн бодол толгойд эргэлдээд. Би чинь одоо болтол утас аваагүй яваа зэрлэг гар шүү дээ. Тутороосоо асууж чаддаггүй. Тэгээд хажуудаа зогсож байсан нэг эмээгээс асуугаад хаялаа. "Энэ" гээд самбар луу заагаад "Тэр эки" гээд л хэлчихлээ. Ашгүй өнөө эмгэн намайг тэр нэг эки хүрэх гээд байгаа юм байна энэ денша хүрэх үү гэж асуугаад байгааг төвөггүй ойлгоод, харин өөрөө мэддэггүй ээ. "Этоо" гээд л бодож байснаа "Чодомадэ" гээд цаашаа бөгтөгнөөд яваад өглөө. Хүүе энэ эмээ чинь хаачих нь вэ, мэдэхгүй бол мэдэхгүйнээ гээд хэлчихгүй гэж бодоод араас нь харж байсан чинь хөөрхий минь бараг 5 метрийн цаана зогсож байсан нэг залуугаас очоод асуугаад байнаа. Хамгийн ойр зогсож байгаа хүн нь тэр байсан юм, хүн цөөтэй байсан л даа. Тэгээд буцаж бөгтөгнөж ирээд "... эки" гэснээ ирж байгаа өнөө вагон руу заагаад "ОК" гээд гараараа ок тэмдэг үзүүлээд инээчихсэн. Хөөрхий минь дээ. Надад туслахын тулд тэр хол байгаа хүнээс очиж асуучихаад буцаж ирж хэлж өгөөд байгаа юм. Ёо манай монголчууд яадаг билээ дээ. Мэдэхгүй гээд мөрөө хавчаад л зогсож байдаг биз дээ. Цаашаа асууж сураглаж өгнөө гонжийн жоо. Би тэр эмээд ёстой өвдгөө хүртэл бөхийж баярлалаа гэдгээ хэлсэн. /Энд ирснээсээ хойш би ерөөсөө бөхөлзөж сурахгүй байсан юм./ Иймэрхүү явдал үүнээс хойш зөндөө тохиолдсон. Өөрөө мэдэхгүй мөртлөө намайг хүлээж байгаарай гээд өөр хүнээс, газраас гүйж очиж асууж хэлж өгсөн хүмүүс зөндөө зөндөө. Үнэхээр баярламаар бахархмаар.