Гэнэтхэн эмнэлэгт хэвтэв

Юуны өмнө ойрд миний хоолны дуршил өөрчлөгдөөд урьд нь идэж байсан япон хоолнуудаа идэх нь байтугай нэг нүдээрээ ч харахаа байсан тухай бичиж байсныг минь санаж байна уу.
Би жирэмсэн байсан юмаа. Японд ирэхдээ үүнийгээ мэдээгүй байлаа. Ирээд бараг сарын дараа л мэдсэн. Ойр дотныхоо хүмүүст хэлж бөөн хөөр болсон амьтан л байлаа. Манай хүн ч энэ удаа Японд төрөх нь, хүүхдээ өөрөө маллана арчилна өсгөнө том хоёроо багад нь хайхралгүй ажил ажил гэсээр том болгочихсон гээд баяртай байсан гэж жигтэйхэн. Тэгээд баяр хөөртэйгээр энд хүүхдээ гаргахаар шийдчихээд байсан юм. Би маш их хордлоготой байлаа, бараг л юм идэж чадахгүй байсан, монголоос ирсэн шууз борцоороо л хоол хийж иддэг байв. Өөр эндэхийн махаар хоол хийх байтугай үнэрийг нь ч авч чадахгүй байсан. Гудамжаар явахдаа хоолны газар тааралдвал тойрч яваад эсвэл ам хамраа зузаан гэгчийн ороолтоор дарж явдаг байлаа. Хичээл ихтэй, Токио руу хичээлд яваад оройдоо байнга сууж юм бичээд их ядарч байсан юм. Бас хажуугаар нь гэрийнхнээ төвхнүүлэх гээд.
5 дахь өдөр охины сургууль дээр очиж уулзчихаад бид хэд гэр лүүгээ алхаж явлаа. Гэнэтхэн л миний гэдсэн доогуур базалж өвдөөд болдоггүй. Бас доошоо юм гараад эхэллээ. Ойрын хэд хоног нуруугаар чилж өвдөөд байсан би тоогоогүй юм. Гэрийнхнээ хурдан түргэн алх гэж шамдуулаад бушуухан гэртээ орж ирлээ. Дөнгөж түлхүүрдээд орж иртэл доошоо пал гээд аймаар их юм гарав. Сандраад 00 ороод хартал цус. Нөхөр лүүгээ утас аваад өг гэж орилоод дотуур өмдөө солиод ариун цэврийн хэрэглэл хийв. Нөхөр сандраад шоконд орчихож яахаа мэдэхгүй дороо эргэлдээд. Утсаа аваад сургуулиас яаралтай үед залгаарай гэж өгсөн утасны жагсаалт түрийвчнээсээ гаргаж харж байгаад хамгийн ойр байдаг эмнэлэг рүү залгалаа. "Моши моши", би хичнээн I'm bleeding гэж орилоод хэл нэвтрэлцдэггүй юм даа. Англиар ярьдаггүй гэнэ. Дахиад өөр нэг эмнэлэг рүү залгав. "Do you speak english? No, I'm sorry". Одоо яах вэ, эд нар англиар ярихгүй байна гэж нөхөртөө хэлбэл түргэн рүү залга emergency юм чинь англиар ярих ёстой. 119-т залгалаа.
-Моши моши?
-Моши моши, do you speak english?
-Чото маде күдасай.
-?
-Hello? How can I help you?
-I'm pregnant, I'm bleeding. Bleeding a lot.
-Please tell me your address.
-.... - ....!
-Ok, now I'm connecting you to your town's emergency. Please say to them "Watashiwa ninpu desu. Shugetsu". Ok?
-Ok. Тэр үгнүүдийг нь 00-д байсан сэтгүүлийн нүүрэн дээр бичиж авав. Нөхөр өмнө сөхрөөд суучихсан яахаа мэдэхгүй.
-Би түргэнтэй холбогдож байна. Хүүхдүүдээ хувцасла. Эмнэлэг явахад бэлд. Эмнэлэг дээр удах байх. Нөхөр гүйгээд явчихав. Утасны цаана "Моши моши". Нөгөө үгнүүдийг нь хашгиран байж хэллээ. "Хая, аддресс?". Ашгүй нэг юм ойлголцлоо, хаягаа хэллээ. "Чото маде ...." гээд нэг юм хэлээд байсан, бодвол удахгүй очлоо л гэсэн байх. Босч өмдөө татаад 00-ын хаалга онгойлгоод гараад иртэл цонхны цаана "Ий-уун, ий-уун" гээд түргэний машин дуугардаг юм даа. Манай нөхөр бүүр гайхчихсан "Ийм хурдан ирнэ гэж баймааргүй юмаа? Чи сая утсаа таслаа биз дээ". Тэгээд гүйж очоод хаалга онгойлгож харснаа "Мөн байнаа. Насилк буулгаж байна". Тэгтэл хонх дараад гал хамгаалагч шиг гэхдээ цэнхэр хувцастай 3 эрэгтэй хүн ороод ирлээ. Аймаар сүртэй.
Японоор юм хэлээд байна, би гараа зангаж япон хэл мэдэхгүй гэдгээ ойлгуулав. Нэг нь гэдсээ дараад "Baby?" гэж байна. Yes, pregnant. I'm bleeding. Shugetsu. За тэгээд татаатунгаадаж байгаа юм. Ямар ч байсан хэдэн сартай жирэмсэн, хэр их цус гарсан, одоо гарсаар байгаа эсэх, өвдөж байгаа эсэхийг асууж лавлав. Гадаадын иргэний үнэмлэхээ гаргаж өглөө, эрүүл мэндийн даатгалаа гаргаж өглөө. Тэгтэл авч орж ирсэн том ногоон хулдаасан матрас шиг зүйлээ гал тогооны шалан дээр дэвсээд намайг дээр нь хэвт гэнээ. "I can walk?". Үгүй заавал тэрэн дээрээ хэвт гэнэ. Манай гэрийнхэн хувцаслаад бэлдчихсэн зогсож байлаа. Би өнөөх дээр нь хэвтлээ. Өнөө 3 залуу чинь намайг сэвхийтэл өргөөд гараад явлаа даа. Өө ямар эвгүй юм бэ, гэрээсээ хүнээр дамжлуулж гарах чинь. Тэгээд шатаар буугаад /манайх 2 давхарт/ шатны өмнө байрлуулсан насилкан дээр тавиад цааш нь түрж зам руу аваачаад түргэний машин руу орууллаа. Манай 3 бас орж ирээд суулаа. Тэгээд л дохиогоо асаагаад "Ий-уун, ий-уун" гээд давхичихлаа даа. Замдаа надад нөгөө эмнэлэгт байдаг зүрхний бичлэг даралт бүх юм нь гараад байдаг элеткрон дэлгэцтэй юмыг залгачихлаа. Энэ түргэний машин нь дотроо бараг нэг жижигхэн эмнэлэг шиг юм билээ гэж дараа нь манай нөхөр хэлсэн. Нэг эрэгтэй нь байнга миний даралтыг үзээд л. Нэг нь жолоогоо барьж байгаа бололтой. Нэг нь харин утсаар ярьж явлаа. Тэгсэн хамгийн ойр байх эмэгтэйчүүдийн тасагтай эмнэлэг рүү ярьж байсан юм билээ л дээ. Эхлээд нэг эмнэлэг рүү ярьсан боловч эмч нь байхгүй гээд, тэгээд өөр эмнэлэг рүү явж байгааг миний хажууд намайг хянаж явсан залуу яаж ийгээд ойлгууллаа. Нилээн удаан явж байж өнөө эмнэлэгт нь ирлээ. Намайг насилктай буулгаад түрж орууллаа. Тэгтэл ч дахиад палхийгээд маш их цус асгарав. Бүр өмд нэвтэрч байгаа нь мэдрэгдээд байлаа. Бас нуруугаар их чилж өвдөж байв. Нөхөртөө цус гараад байна өвдөөд байна гэдгээ хэлтэл миний хажууд байсан залуу яаж байна ийж байна гээд асууж байна. 2-3 сувилагч гүйлдээд ирлээ. Сувилагч нар намайг түрээд цаашаа үзлэгийн өрөө рүү гүйлдлээ. Манай гэрийнхэн болон өнөө түргэн тусламжийн 2 залуу нь араас гүйлдэв. Эмнэлэгт дүүрэн хүн байлаа. Бид нар луу гайхчихсан харцгааж байгаа юм. Манай хүн араас "Хайраа зүгээр үү, би хамт орох уу, бид 3 яах уу?" гээд орилоод. Хоёр хүүхэд маань бас орилолдоод сэтгэл санаа ёстой хачин боллоо. Нэг сувилагч тэд нарыг маань хаалганы цаана аваад хоцорлоо. Бас түргэний хүмүүс ч гэсэн үлдсэн. Дахиад хажуу тийш эргээд нэг жижиг хаалгаар ортол эмэгтэйчүүдийн үзлэгийн өрөө байна. Намайг насилкан дээрээс өргөөд босготол цус миний жинсэн өмдийг нэвтрээд бүр дусалж байлаа. Бөгсөөрөө түмпэнтэй цусанд сууж байгаад босоод ирсэн мэт л сэтгэгдэл төрж байв. Өнөө насилк бол будаа болсон байгаа юм. 2 сувилагч хүүхэн миний өмдийг хоёр талаас тайлалцав, бас дотуур өмд ч гэсэн. Гэтэл ариун цэврийн хэрэглэл дээр атгасан гарын дайтай томоо нөжирсөн цус. Би орилоод суун туслаа. Хоёр сувилагч хүүхэн намайг тайвшруулж үзлэгийн орон дээр гаргав. Нэг эрэгтэй эмч гүйж ирлээ. Тэгээд эхогоор харав.
-My baby? OK?
-No, I'm sorry гээд гараа Х хэлбэртэй барьж байхгүй гэж ойлгуулав. Дотор харанхуйлаад л явчихдаг юм билээ. Хоолой зангираад нулимс нүд бүрхээд. Надаас японоор баахан юм асууж шалгааж гарлаа. Би юу ч ярих хүсэлгүй байв. "No japanese. Ego /японоор англи хэл гэсэн үг/" гэж л хэлэв. Тэгсэн хоорондоо баахан юм ярьж байгаад хоёр сувилагч хүрч ирээд намайг сугадаж өргөөд миний бүх хувцсыг тайлж аваад том том гялгар уутанд ангилж хийгээд надад том хүний памперс углуулаад өвчтний хувцас өмсгөөд өөр насилк авчирчд хэвтүүлээд түрээд аваад явлаа. Хаалгаар гартал манай 3 зогсож байна, бас түргэн тусламжийн нэг залуу. Нөхөртөө "Хүүхэд маань байхгүй болчихсон" гэж л хэлж амжлаа. Хоолой зангираад өөр юм ч ярьж чадсангүй. Хэрвээ би уйлаад эхэлбэл манай 3 маш их сэтгэл санааны дарамтанд орох учраас биеэ барьж байлаа.
Намайг өөр нэг өрөө рүү аваачаад миний зүүн гарт дусал залгаад дусал руугаа бас нэг тариа шахчихсан, харин баруун гарнаас бараг 3 хуруу шил цус авсан байхаа. Тариа хийдэг сувилагч нь маш эелдэг. Зүүгээ харуулаад ийм том учраас өвдөж магадгүй тайван байгаарай гэдгийг ойлгуулав. Тэр дусал нь юмуу тариа нь юмуу тайвшруулдаг нөлөөтэй байсан байхаа, миний нойр хүрээд дугхийчихсэн байдаг байгаа. Хүн гарт зөөлхөн хүрэхээр нь сэрээд хартал нэг сувилагч бас нэг цагаан халаадтай эрэгтэй хүн хоёр зогсож байна. Тэгсэн харин тэр англиар ярьдаг эмч юм байна. Намайг дахиад үзлэгт оруулах хэрэгтэй байгааг хэлэв. Намайг харин энэ удаа насилк биш түрдэг сандал дээр суулгаад дуслыг маань дугуйтай тавиурт бэхлээд хажууд маань түрээд явлаа. Дахиад өөр нэг эмэгтэйчүүдийн үзлэгийн өрөөнд оруулж дахин эхогоор харж үзлэг хийв. Тэгээд сувилагчдаа баахан юм хэлсэнд өнөөх нь "Хая" гээд намайг түрээд аваад явлаа. Замдаа нэг хэсэг сандлын хажуугаар өнгөртөл манай 3 сууж байна. Намайг хараад гүйлдээд ирлээ. Сувилагч нь "Дайжибу дэс" гээд гараараа ОК гэж харуулж байна манай хэдэд. Манай хүний царай гэж авах юм алгаа. Бүүр барайгаад сэтгэл санаагаар унаад хачин болчихож. Хүүхдүүд маань айсандаа бүлтэгнэлдээд намайг зүгээр байгаа гэдэгт итгэж ядаад байх шиг байна намайг хүзүүдчихээд салдаггүй. Аргагүй шүү дээ, ээж нь түргэний машинаар ирснээ эмч сувилагч нар сандралдаж гүйлдээд насилктай түрээд эмнэлэг рүү дотогшоо орчихоор. Яг кинон дээр гардаг шиг л юм болж байгаа юм чинь. Би гэрийнхнээ тайвшруулж надад баахан тариа дусал хийсэн одоо гайгүй битгий санаа зов гэж хэллээ. Сувилагч цагаа харуулаад сан жу бан гээд байна. 30 минутын дараа хүрээд ирнэ гээд байх шиг байна бид 3 хүлээж байя даа гээд манай хүн 2 хүүхдээ хөтлөөд үлдэв. Намайг цааш түрсээр өөр тасаг руу аваачиж зүрхний цахилгаан бичлэг мөн цээжний рентген зураг авав. Тэгээд өнөө англи хэлтэй эмчийн өрөөнд хүргэж өглөө. Эмч нөхрөө дууд гэж байна. Сувилагч гүйж гараад манай хүнийг дагуулаад орж ирээд суулгав. Бид хоёрыг зэрэгцүүлж суулгаж байгаад тайлбарлаж өглөө. "Зулбалт явагдсан, одоо хүүхэд байхгүй, ямар ч нэмэргүй. Яагаад зулбасныг бид учрыг нь мэдэхгүй байна. Харин одоо хамгийн гол нь саванд чинь үр тогтолтоос юм үлдчихээд байна. Бид түүнийг гаргаж авах хэрэгтэй байна. Үүний тулд танд anesthesia /наркоз/ хийх хэрэгтэй байна. 15 минут л унтана, сэрэхэд чинь бүх юм дууссан байх болно. Санаа зовох юм юу ч байхгүй. Тэгэхгүй бол цус алдалт болох магадлалтай байна". Эмч ярьж би нөхөртөө орчуулж өгөв. Манай хүн над руу л хараад суугаад байлаа. Тэр эмч юм ярьж байгааг хайхарч байгаа шинж алга. Одоо тэгэхгүй гээд яахав дээ л гэж байна. ОК бид зөвшөөрч байна. Эмч хагалгаа 17.00 эхлэнэ гээд одоо бид бэлдэх хэрэгтэй байна, таны шинжилгээний хариуг хүлээж байна одоо хүрээд ирнэ гэв. Тэгээд бид хоёроор баахан анкет бичиг цаасан дээр тайлбарлаж өгч гарын үсэг зуруулж авав. Тэд нар нь цусны шинжилгээ авсан тайлбар бичиг, хагалгаанд зайлшгүй орох ёстойг тайлбарласан бичиг, хагалгааг зөвшөөрсөн өргөдөл гэх мэт байх шиг байсан миний ойлгосноор. 4-5 цаасан дээр л лав гарын үсэг зурсан юм даг. Тэгээд сууж байтал нэг сувилагч жижиг савтай юм бариад ирлээ. Эмч тайлбарлаж байна. Хагалгаанд орохын тулд миний цус алдалтын хугацааг тодорхойлно гэнээ. Чихнээс чинь жаахан зүснэ огт өвдөхгүй зүгээр гэнэ. Манай хүн уурлаад заавал чих байдаг нь ямар учиртай юм, ядаж хуруу муруу болдоггүй юмуу гэсэнд заавал чихнээс үздэг юм зүгээр санаа зоволтгүй гэв. Тэгээд миний чихний ирмэгнээс жаахан часхийлгэж зүсээд цус хэр хурдан дусч байгааг л үзсэн байх буцааж шархны лентээр эвтэйхэн нааж өгчихөөд яваад өгөв.
Ингээд 5 цаг ч болж намайг нэг аймаар сүртэй хүчилтөрөгчийн аппарат энэ тэртэй насилкан дээр хэвтүүлж аваад лифтээр өөр давхар луу аваад явчихлаа гэрийнхэнтэй цуг. Яг хагалгааны өрөө рүү хэдэн хаалга нэвтэрч орсон бэ бүү мэдээ. Хамгийн гадна талын хаалганы цаана гэрийнхнийг үлдээгээд дотогшоо явсаар орсон чинь 7-8 хүн мэс заслын эмчийн хувцастай хүлээгээд зогсож байгаа өрөө рүү ороод ирлээ. Юун сүртэй юм бэ? Яг л урьд хоёр хүүхдээ төрүүлэхэд орж байсан хагалгаархуу л юм боллоо. Гэхдээ бүтэн наркозтой. Хагалгааны өрөө нь хамгийн сүүлийн үеийн /бодвол тийм л байлгүй/ элдэв эмнэлгийн тоног төхөөрөжөөр маш сайтар тоноглогдсон том дугуй хэлбэртэй цонхгүй өрөө юм. Өрөөний голд хагалгааны ор байх. Намайг орон дээр хэвтүүлээд баруун гарт дусал, зүүн гарт даралтны аппарат залгаад аманд амьсгалын аппарат залгачихав. Хүн болгон л "Everything is OK, don't worry" гэцгээнэ. Өнөө англи хэлтэй эмч бас мэсийн хувцас өмсчихсөн байж байна, битүү маскных нь цаанаас арай гэж танилаа. Нэг эмэгтэй хүн шүлэг уншиж байгаа юм шиг юм ярив. Ойлгосон зүйлс нь он сар өдөр, миний нэр, нас байсан, бодвол өнөөдөр тэдний өдрийн тэдэн цагаас тийм нэртэй өвчтөний тийм оноштой тийм хагалгаа хийх гэж байна за эхэлье гэсэн байх. Түүнийг ярьж байхад ганц ч хүн хөдлөхгүй зогсож байгаад яг дуусангуут хөдөлгөөнд орцгоов. Сэнгэсэн сайхан хүчилтөрөгч амьсгалж байтал нэг их муухай үнэр үнэртээд явчихав. Пүү ямар муухай үнэр вэ гэж бодож амжив уу үгүй юу нүд манараад гэрэл бүдгэрээд шууд зүүдлээд эхэллээ...