Хүүхдийн сургууль

Дахиад л хүүхдийн сургууль ярих нь. Шинэ Монгол гэдэг сургууль охин бид хоёрын мөрөөдлийн сургууль болчихоод байна. Энэ сургууль л яг хүүхдийг зөв хүмүүжүүлээд байх шиг байна бусад монголд байгаа сургуулиадыг бодвол.
Хавар охин бид хоёр энэ сургууль дээр очиж шалгалт өгсөөн. Даан ч тэнцээгүй. Тэр чинь тооны шалгалт нь олимпиадын бодлого шиг л юм ирж байна гэсэн. Одоо бодоод байхад охиноо бүүр өнгөрсөн ёолкны үеэс нэмэлтээр сонгоны багшаар давтлага өгүүлж бэлддэг байж дээ. Өнгөрсөн хойно нь л амаа барих юм.
Энэ сургууль юугаараа тэгэж их таалагдаад байна гэвэл хүүхдийг хүмүүжүүлж байгаа сургалтын арга барил нь яг япон сургуультай адилхан юм. Жишээ нь, хавар очиж шалгалт өгч байхдаа харахад, хүүхдүүд нь сургуулийн бүх багш ажилчидтай тааралдахаараа бөхийж мэндэлдэг юм байна лээ. Ах зах хүнийг хүндэлж сургаж байна. Бас сургууль дээр смартфон төрлийн гар утас хэрэглэхийг хориглодог гэсэн. Сургуулийн дараах дугуйлангууд нь ямар ч олон төрөлтэй юм, яасан ч сонирхолтой юм. Бас 6-р ангиасаа явдаг хөдөлмөр зусланг нь хараад үнэхээр биширсэн. Хүүхдүүд тэнд очоод өөрсдөө бүх юмаа хийдэг гэнэ. Монгол ахуй, гэр орны ажил, хөдөө аж ахуйн ажил амьдралтай өөрсдөө биеэрээ хийж үзэж танилцаж хэд хоног агаарт сайхан амьдарна гэдэг өнөөгийн нийгэмд олдохгүй боломж шүү. Гар утасны сүлжээ интернэт энээ тэрээ юу ч байхгүй.

Хамгийн гол нь байгаль шинжлэлийн чиглэлийн хичээлд өндөр ач холбогдол өгч ирээдүйн инженер техник технологийн боловсон хүчинг бэлтгэхэд эртнээс анхаарч байгаа нь үнэхээр таалагдаад байгаа юм.
Даан ч манай охин шалгалтанд нь тэнцээгүй. Уг нь манай охин японоос ирснийхээ дараа хичнээн хөөрхөн хүмүүжилтэй хүүхэд болчихсон байлаа даа. Шал угаах, 00 цэвэрлэх, алчуур угаах эд нарыг чинь бүр мэргэжлийн юм шиг хийдэг, дүүгээ асрах, дүүдээ туслахыг өөрийн чухал үүрэг гэж боддог, хичээлээ хийхгүй бол болохгүй, би улам эрт босмоор байна намайг 10 минутын өмнө сэрээж бай гэдэг, би хөгжмөө сайн тоглож сурмаар байна эсвэл өөр төрлийн хөгжим бас тоглож сурмаар байна, зөндөө ном уншихгүй бол болохгүй гээд л байнга номын сангаас зөндөө ном авчирч уншаад тэмдэглэл хийдэг, шүдээ байнга угаадаг, угаахгүй бол шүдний эмнэлэг явж найзууддаа шоолуулна гэж боддог, ахмад том хүнтэй заавал мэндэлдэг, өөрийнхөө бүх юмыг ян тан бэлдээд унтдаг, аялал зугаалгаар явахдаа авч явах юмаа мэргэжлийн уулчин шиг л бэлддэг, ханын сонин өөрөө ганцаараа зураад бичээд хийчихдэг, лимбэ бүрээ тоглож чаддаг, нот уншдаг, марафон гүйж чаддаг, спортын тэмцээнд орохдоо юу бэлдэхээ мэддэг ийм л хүүхэд болсон байсан юм даа 2 жил япон сургуульд сурахдаа. Жирийн сургууль нь л хүүхдийг ийм болгож хүмүүжүүлж төлөвшүүлж байгаа байхгүй юу, үндсэн хичээлийн хажуугаар.
Гэтэл одоо монголд ирээд ганцхан жилийн дотор дээрх бүх зан зуршил хэлдэг үгээ хаяад гээгээд мартаад ажлыг хэлэхээс нааш хийдэггүй, залхуу, дүүдээ дургүй, ангийхантайгаа хов жив ярьсан, үнэтэй гар утас эд хэрэглэл ярьсан, 00 угаахыг байж болшгүй ажил гэж үздэг, хичээлээ дуртай дургүй хийдэг, ном огт уншихгүй, унших маш дургүй, /одоо ном уншаад өгөөч гэж хэрүүл хийлгэдэг болсон, унших ном нь ч ховор, заавал дэлгүүрээс үнэтэй ном авч өгөх хэрэгтэй, дэлгүүрийн ном болгон нь ч сайн биш/, шүдээ үглүүлж байж угаадаг, шүдний эмнэлэг явахыг огт тоодоггүй, амралтаар явахдаа юу бэлдэхээ мэдэхгүй, спорт урлагт нэг их ач холбогдол өгөхөө байсан, гэх мэт хүүхэд болж хувирлаа. Хамгийн гол нь эндэх орчин маш их нөлөөлж байна. Ядаж байхад одоо сурч байгаа сургууль нь смартфон хориглочихгүй юмаа. Одооны хүүхдүүд ч гэсэн ямар аймаар бие биенийгээ өмссөн зүүсэн хувцас, аав ээжийн хийдэг ажил, гэр орон нь Зайсанд байна уу өөр үнэтэй хороололд байна уу гэх мэтээр нь асууж сураглаж ялгаварлан гадуурхдаг ч болчихсон юм бэ дээ. Сургууль нь тэр аяараа гар утас хэрэглэхгүй, нийтдээ бүх хүүхдээс адилхан ном уншихыг шаарддаг, адилхан амьдралын наад захын юм заадаг бол би гэртээ ганцаараа үглэж орилсноос л илүүгээр хүүхэд хүлээж авч сурах байх л даа. Би мянга үглээд хэлээд, найзууд нь, сургууль нь, амьдарч байгаа орчин нь ийм болохоор хүүхэд тэр бүр хэрэгжүүлээд сураад байхгүй хэцүү юм. Шинэ Монгол сургуулийн захиралтай нь уулзаад манай хүүхдийг авах арга байна уу гээд гуйдаг юм билүү. Уг нь өөрсдийн ажилчдын хүүхдээ оруулдаг 5 хүртэл орон тоо байдаг л юм гэсэн. Тийм миний зоргоор юм ч гэж юу байхав дээ. Монголд нээрээ хүүхдийн сургууль хүртэл бөөн сэтгэл санааны дарамт болж байнаа.