Сайн сууцгааж байна уу.
Ойрд блогоор орж ирсэнгүй. Ингээд таг болчихоороо хүмүүс хүүхэд гаргаад байх юм. Харин би гаргаагүй шүү зүгээр л блогоор орж ирэх завдал болохгүй байна. Ажил дээр иймэрхүү .com өргөтгөлтэй сайт руу орж болдоггүй, гэрт очоод юун компютэр асаах манатай гэрийн даалгавар хоол унд гэсээр байтал унтах болчих юм.
Манай ажил ачаалал нэг их биш ч гэсэн толгой өвтгөсөн асуудлууд ар араасаа гарч ирээд байх юм. За ингэж байж л амьдрал сонирхолтой өрнөлтэй байх байлгүй дээ тийм ээ.
Охин бид 2 хуучин сургуульдаа үлдэхээр шийдсэн. Үлдсэндээ ч харамсахгүй харин ч баяртай байгаа. Учир нь хаана ч ямар ч сургуульд байсан хувь хүн өөрөө л хичээж зүтгэвэл сурч чадахгүй зүйл гэж байхгүй гэж охин бид 2 ярилцаж тохирсон. Энэ сургууль нь шинэчилсэн хөтөлбөрөөр хичээллэнэ хүүхдийг чинь хүмүүжүүлээд өгнө харж байгаарай л гэсэн.
Утаа аймшигтай байнаа, заримдаа машинаас буугаад орц руу орох хооронд хоолой хорсох юм. Сая харин цагаан сарын хэдэн өдрөөр утаагүй байгаад цонхоороо хойд талын байшингаа хараад цочлоо шдээ, "Пөөх ийм байшин байдаг байсан юмуу" гэж.
Битүүнээр лагерьт эмээ өвөөгийнд очиж битүүлж хоол унд идэж тоглож наадаад шөнийн 3 цагт хот руу ирж явав. Замдаа машин дотор мөртлөө аймаар утаа үнэртээд хоолой хорсоод байсан болохоор гэр бүлээрээ маск зүүв. Тэгтэл нөхөр машиндаа бензин авна, маргааш амар гэв. Ингээд клонк орлоо. Хүн нь гарч ирэхээр нь тэдэд хий гэж хэлэх гээд цонхоо онгойлгосон чинь урд талын суудалд суугаа бид 2-ыг хараад цочив. Тэгснээ арын сандал руу манай 2 хүүхэд рүү харснаа жаахан тайвшрав. Гэхдээ л гайхсан харцаар бид 4-ийг нэг бүрчлэн тонгойгоод хараад байсан. Яасан гэхээр шөнийн 3 цагт бензин авах гээд гэр бүлээрээ явж байгаан, учир зүггүй масктай 4 нөхөр.
